Gazownia na Woli (obecnie przy ul. Kasprzaka 25) powstała w 1888 r., gdy pierwsza w Warszawie gazownia przy ul. Ludnej na Solcu przestała nadążać za potrzebami miasta na gaz. Na miejsce kompleksu wybrano tereny przy ul. Dworskiej (obecna ul. Kasprzaka) niedaleko bocznic kolejowych. W skład kompleksu gazowni wchodziły: gmach Aparatowni Pomiarowej, gmachy Odsiarczalni, kotłownia z kominem (niezachowana), i piecownia (nie istnieje), wieża ciśnień, Fabryka Chemiczna, wozownia oraz pomniejsze zabudowania. Od strony ul. Dworskiej na początku XX w. zbudowano domy mieszkalne. W latach 1886-1900 wybudowano olbrzymie obudowy na zbiorniki gazu od strony ul. Prądzyńskiego (które obecnie nie należą do terenu gazowni).
Zbiorniki posiadające ciekawą dekorację neoromańską są najbardziej charakterystycznym element krajobrazu Woli, zwanym czasem „warszawskim Koloseum”. Przejście w latach 70. XX w. na gaz ziemny oznaczało koniec gazowni jako zakładu przemysłowego. Obecnie jej teren należy do PGNiG S.A., mieści się tu także Muzeum Gazownictwa