Do powstania świątyni przyczyniła się Klementyna z Sanguszków hrabina Józefowi Małachowska, która przeznaczyła na ten cel kwotę trzydziestu tysięcy rubli. 18 sierpnia 1841 roku poświęcono kamień węgielny pod przyszły kościół. Wykonanie projektu powierzono wybitnemu architektowi Henrykowi Marconiemu. 3 listopada 1849 roku odbyło się uroczyste procesyjne przeniesienie relikwii św. Karola Boromeusza do nowo wzniesionej świątyni. Następnego dnia kościół został konsekrowany.
Jeszcze w czasie budowy zapadła decyzja, że kościół nie będzie należał do parafii wolskiej, ale do parafii św. Andrzeja Apostoła, która od 1818 roku miała swoją siedzibę gościnnie u oo. Reformatorów przy ul. Senatorskiej.
Ołtarz główny ufundowali Aleksandra i August Potoccy, właściciele Wilanowa. Wizerunek Madonny z dzieciątkiem pędzla Ligi Rybiego, ofiarował sam budowniczy Henryk Marconi. Marcowi latach 1848-51 powstało sześć pierwszych figur do północnych nisz zewnętrznych, wykonanych przez Pawła Malińskiego. Do 1894 roku posagi stały już we wszystkich niszach murów zewnętrznych. Ich autorami byli znani warszawscy rzeźbiarze. W 1884 roku świątynia otrzymała ołtarze boczne Zwiastowania NMP i św. Stanisława Kostki. W 1886 roku ówczesny proboszcz ks. Franciszek Brzeski i hr. Aleksandra Potocka ufundowali tabernakulum.
W 1939 roku zostały zniszczone niektóre figury w niszach zewnętrznych. Po kapitulacji Powstania Warszawskiego Niemcy podłożyli ładunki wybuchowe w krypcie. Wybuch zniszczył prezbiterium, wschodnią część nawy oraz poważnie uszkodził kaplicę, zakrystię i wiele posągów.
W 1946 roku przystąpiono do odbudowy kościoła 9 grudnia 1956 roku świątynię poświęcił ks. Prymas Stefan Wyszyński.
Kościół św. Karola Boromeusza jest trzynawowy z półkoliście zamkniętą absydą. Architekturą nawiązuje do wczesnochrześcijańskich bazylik rzymskich. Fasadę z wieżami, przykrytymi dwustopniowymi hełmami, wieńczy tympanom z płaskorzeźbą, przedstawiającą św. Karola Boromeusza. Umieszczono tam napis: "Bogu cześć, św. Karolowi Boromeuszowi sława, wiernym zbawienie".
W ołtarzu głównym, odbudowanym po zniszczeniach wojennych, znajduje się obecnie obraz Michała Willmana przedstawiający męczeństwo św. Andrzeja Apostoła. Na skwerze przed świątynią stoi figura Matki Boskiej Łaskawej, ufundowana w 1889 roku przez Salomeę Lentzką.
|