- Al. Solidarności 84
- ul. Gibalskiego 21
- ul. Górczewska 14
- ul. Górczewska 15
- ul. Jana Pawła II
- ul. Jaktorowska 6
- ul. Jaktorowska 6
- ul. Jaktorowska 6
- ul. Karolkowa 32
- ul. Karolkowa 32/34
- ul. Karolkowa 49
- ul. Karolkowa 49
- ul. Kasprzaka 25
- ul. Mszczonowska 3/5
- ul. Obozowa 85
- ul. Ogrodowa 10/26
- ul. Okopowa 49/51 (Cmentarz Żydowski)
- ul. Okopowa 49/51 (Cmentarz Żydowski)
- ul. Płocka 1/3
- ul. Płocka 26/30 (tablica w Instytucie Gruźliczym)
- ul. Sienna 55 (fragment muru Getta)
- ul. Sienna 55 (fragment muru Getta - wejście od ul. Złotej 62)
- ul. Towarowa 4
- ul. Towarowa (przy Łuckiej)
- ul. Wolska 68/72 (róg ul. Syreny)
- ul. Wolska 74/76 (Kaplica Pamięci Narodowej - w kościele)
- ul. Wolska 140a
- ul. Wolska 140a (dwie płyty nagrobne obok kościoła)
- ul. Wolska 140a (płyta nagrobna obok kościoła)
- ul. Wolska 180/182 (Rzymskokatolicki Cmentarz Wolski)
- ul. Żelazna 103
W miejscu, gdzie obecnie stoi pamiątkowy monolit, 11 lutego 1944 roku powieszono na dwóch wielkich balkonach wypalonego domu, niegdyś należącego do getta, dwudziestu siedmiu Polaków. Egzekucja ta była zemstą Niemców za zamachy na agentów Gestapo.
Obelisk poświęcony ofiarom hitlerowskiego terroru.
Według danych ZBOWiD-u 18. i 21. grudnia 1943 roku hitlerowcy rozstrzelali tu 43 Polaków, a 5. sierpnia 1944 roku dokonano tu egzekucji 300 osób ludności cywilnej.
5. sierpnia 1944 roku hitlerowcy otoczyli 3 domy przy ul. Górczewskiej (domy Wawelberga), wrzucali do środka granaty i palili ludzi żywcem. Również w tym miejscu 23 grudnia 1943 roku hitlerowcy rozstrzelali 57 Polaków. 13 stycznia - około 300 osób.
Płyta poświęcona tysiącom kobiet, zamordowanym w latach 1939-1944 w więzieniu "Serbia", którego budynek mieścił się przy ul. Jana Pawła.
Tablica upamiętniająca miejsce, gdzie żyła i pracowała Stefania Wilczyńska - najbliższa współpracownica Janusza Korczaka. Zginęła wraz z dziećmi w sierpniu 1942 roku w Treblince.
Tablica wmurowana w dom (obecnie Państwowy Dom Dziecka im. Janusza Korczaka w Warszawie), w którym żył i pracował z największym poświęceniem wychowawca dzieci Dr Janusz Korczak. Zginął bohaterską śmiercią, zamordowany przez faszystów.
Pomnik Janusza Korczaka
W tym miejscu 17 kwietnia 1944 roku ZWM-owski Odział Armii Ludowej "Czwartaków" zaatakował wartownię hitlerowskiej fabryki, zabijając czterech faszystów, zdobywając kilka pistoletów maszynowych, jeden krótki i amunicję.
Obelisk ku czci pracowników niemieckiej fabryki Philipsa, poległych w walce z okupantem w latach 1939-1945.
Tablica poświęcona kpt. Witoldowi Przyborowskiemu ps. "Kulesza"- bohaterskiemu Dowódcy Kompanii AK Zgrupowania "Radosław" Batalionu "Miotła".
Tablica poświęcona Franciszkowi Mazurkiewiczowi Władysławowi ps. "Niebora" - bohatersiemu Dowódcy Batalionu "Miotła" AK Zgrupowania "Radosław".
Tablica upamiętniająca 57. pracowników Gazowni Miejskiej poległych w walce za wolność.
Pamiątkowy monolit umieszczono w miejscu, gdzie 16 października 1942 roku Niemcy dokonali pierwszej publicznej masowej egzekucji 10 patriotów, którzy wysadzili tory kolejowe koło Warszawy. W odpowiedzi na ten bestialski akt Polacy przygotowali potężną akcję odwetową: zamachy na "Cafe Club", restaurację "Mitropa" na Dworcu Głównym oraz na redakcję godzinówki "Nowy Kurier Warszawski".
Tablica, umieszczona na frontowej ścianie budynku Dzielnicowego Ośrodka Kultury - Wola, poświęcona została pamięci poległych żołnierzy 2 kompanii Młodzieżowego Batalionu Armii Ludowej im. "Czwartaków".
W domu, na którym umieszczona została pamiątkowa tablica, w latach 1911-1942 mieszkał Józef Lewartowski - organizator Ruchu Oporu w Getcie Warszawskim. Zamordowany przez Gestapo we wrześniu 1942 roku.
Monolit, który znajduje się na Cmentarzu Żydowskim upamiętnia męczeństwo wolskich Żydów, żołnierzy i oficerów Wojska Polskiego, bojowników gett, ruchu oporu oraz partyzantów, których miejsca spoczynku są nieznane. Duży, pusty plac na cmentarzu to miejsce zbiorowej, bezimiennej mogiły ponad 20 000 zwłok Żydów zmarłych w getcie na skutek epidemii, głodu, wycieńczenia, starości i hitlerowskiej kuli. Wśród mogił, znajdujących się na cmentarzu, góruje pomnik z płaskorzeźbą - to grób dowódcy Powstania Żydowskiego Mordechaja Anielewicza.
Pomnik na Cmentarzu Żydowskim, zgodnie z napisem w językach: polskim i hebrajskim, poświęcony został "pamięci żołnierzy i oficerów Wojska Polskiego poległych w obronie Warszawy w 1939 roku". Jednocześnie protokół ekshumacji G.K.BZN stwierdził, że przy ul. Okopowej 59 wydobyto 192 kg prochów spalonych zwłok Żydów z Getta Warszawskiego, a przy ul. Okopowej 57/59 rozstrzelano ponad 2 000 osób. Nieznana jest data egzekucji.
W miejscu nazywanym niegdyś "Sadurka", w którym obecnie stoi pamiątkowy krzyż, 17 września 1943 roku hitlerowcy rozstrzelali 20 kolejarzy. Był to niemiecki odwet za sabotaż na terenie Dworca Warszawa Zachodnia.
Na tej tablicy uczczono pamięć pracowników Szpitala Wolskiego poległych w czasie okupacji w latach 1939-1945. Wymienieni zostali: dyrektor szpitala dr med. Józef Marian Piasecki, prof. dr med. Janusz Zeylad, ks. kapelan Kazimierz Ciecierski, lekarze (12 nazwisk), studenci medycyny (18 nazwisk) i pracownicy (31 nazwisk). Tablicę z brązu, w miejsce drewnianej, ufundował Aleksander Rytel - do 1939 roku dyrektor wolskiego szpitala.
Tablica, umieszczona na murze z czerwonej cegły brzmi: " W okresie 15.XI.1940 - 20.XI.1941r. mur ten był granicą Getta". Warszawskie Getto rozmieszczone było na 340 ha. Na tym obszarze Niemcy stłoczyli ponad pół miliona ludności żydowskiej, pochodzącej zarówno z Warszawy jak i z innych miast Polski.
Niewielka tabliczka w kształcie sześciokąta informuje, że podobny mur, upamiętniający martyrologię Żydów w Getcie Warszawskim, stoi w The Unitet States Holocaust Memorial Museum w Waszyngtonie i stanowi jego stałą ekspozycję. Podstawą do wybudowania pomnika - muru były dwie cegły z muru warszawskiego getta przywiezione z Warszawy.
W miejscu, gdzie obecnie stoi monolit 31 grudnia 1943 roku hitlerowcy rozstrzelali 43 Polaków.
W miejscu monolitu w 1943 roku Niemcy rozstrzelali około 30 zakładników.
Napis na tablicy brzmi: "Tu 21 i 23 grudnia 1943 roku w masowych egzekucjach hitlerowcy rozstrzelali wielu Polaków". Jednak jak podaje Biuletyn Informacyjny AK z dn. 30 grudnia 1943 roku pierwsza egzekucja odbyła się 18 grudnia i zabito wtedy 20 osób. Daty drugiej egzekucji nie podano. Wiadomo jednak, że w jednej z nich zginęli dwaj naukowcy: botanik Wiśniewski i geolog Goryński. Zastanawiająca jest jednak różnica w dacie, chyba że egzekucji było więcej...
Wśród wolskich obiektów, które w szczególny sposób zapisały się w historii Powstania Warszawskiego, na szczególną uwagę zasługuje kościół św. Wojciecha. 2 sierpnia 1944 roku hitlerowcy urządzili w nim obóz przejściowy dla cywilnej ludności. Przez kolejne dni Warszawiaków poddawano selekcji; większość internowanych trafiała do kolejnych obozów przejściowych w Ursusie i w Pruszkowie, część aresztowało gestapo, a starców, chorych i dzieci mordowano na Cmentarzu Prawosławnym. Hitlerowcy znęcali się nad przetrzymywanymi, zdarzaosię, że wchodzili do kościoa i strzelali na oślep. Ponieważ kościół okupowało gestapo, proboszcz parafii ks. Murawski nie mógł udzielić przetrzymywanym ludziom żadnej pomocy. Do obozu w kościele spędzano coraz więcej ludzi. 9 sierpnia było ich już ponad 5 tysięcy.
Tablica na murze Kościoła p.w. Św. Wawrzyńca upamiętniająca obronę historycznej Reduty 56, we wrześniu 1939 roku przez żołnierzy 40 Pułku Dzieci Lwowskich. Pod dowództwem porucznika Zdzisława Pacaka, późniejszego pułkownika AK pseud. "Kuźmierski", bronili dostępu do Warszawy. Zaprzestali walki dopiero 27 września 1939 roku, gdy skapitulowała Warszawa.
Na dwóch tablicach nagrobnych uczczono pamięć bohaterskich żołnierzy 40 Pułku Piechoty Dzieci Lwowskich, poległych w obronie Reduty Wolskiej w dniach 9-28 września 1939 roku.
Płyta nagrobna upamiętniająca podchor. Władysława Kołodziejskiego, który zginął w obronie Warszawy 19 września 1939 roku.
Rzymskokatolicki Cmentarz Wolski, założony w 1874 roku jest miejscem szczególnym. Podczas obydwu wojen w tym miejscu trwały zacięte walki o niepodległość. W okolicach kaplicy w czasie Powstania Warszawskiego hitlerowcy dokonywali masowych mordów ludności cywilnej. Świadczą o tym tablice umieszczone na cokole pomnika a także liczne groby z okresu II Wojny Światowej, szczególnie z okresu Powstania Warszawskiego. Pierwsza tablica poświęcona jest pamięci wszystkich poległych za Ojczyznę w wojnie w latach 1914-1918. Druga tablica przypomina o ofiarach barbarzyństwa hitlerowskiego w czasie powstania w 1944 roku. 5 sierpnia przy ul. Wolskiej 102, 104, 105, 107 rozstrzelano setki ludzi (na tablicy wymieniono liczne nazwiska.
Tablica na ścianie budynku, w którego lochach w 1943 roku gestapo zamęczyło na śmierć tysiące Żydów Warszawskiego Getta. Wg Biuletynu Informacyjnego AK (nr19, z dnia 13 maja 1943 roku), w budynku przy ul. Żelaznej 103 znajdował się areszt niemiecki. Tu Niemcy, w czasie likwidacji getta, przetrzymywali i tutaj rozstrzelali członków Rady Żydowskiej.
