Dzieło nr 56 zwane Redutą Wolską, Redutą Sowińskiego lub Fortem Sowińskiego. Reduta nr 56 zasłynęła podczas powstania listopadowego (1831 r.) i obrony Warszawy przez gen. Józefa Sowińskiego. Dlatego zwana jest także Redutą Sowińskiego. Znajdowała się w miejscu wcześniejszych fortyfikacji z insurekcji kościuszkowskiej (1794 r.). Na terenie kościoła św. Wawrzyńca, znajdującego się w obrębie fortyfikacji, ustawiono później krzyż oraz tablice upamiętniające generała i poległych wówczas żołnierzy. Po raz kolejny reduta broniła się we wrześniu 1939 r. pod dowództwem por. Zdzisława Pacaka-Kuźmirskiego, dowódcy 8 kompanii 40. Pułku Piechoty „Dzieci Lwowskich”. W rejestrze zabytków znajduje się zespół reduty wolskiej: reduta nr 56 (szańce ziemne, wały i fosa), kościół par. pw. św. Wawrzyńca wraz z cmentarzem, cerkiew prawosławna cmentarna pw. św. Jana Klimaka, cmentarz prawosławny.