Budynek  powstał  w  1807  r.  dla  Wojciecha  Bogusławskiego  –  dyrektora  Teatru  Narodowego  w  Warszawie, aktora,  śpiewaka  operowego,  dramatopisarza  i  teoretyka  teatru.  Pierwotnie  pałacyk  znajdował się pomiędzy oficynami – w jednej były mieszkania,
w drugiej wozownie i stajnie. Z oryginalnego budynku zachowały się jedynie portyki – od frontu i od ogrodu oraz monogram króla Stanisława Augusta Poniatowskiego nad kominkiem w salonie.

Od 1862 r. funkcjonowała  tu  szkoła  i  sierociniec,  prowadzone  przez  Zgromadzenie  Sióstr Franciszkanek Rodziny Maryi, które założył ks. Zygmunt Szczęsny Feliński (od 2009 r. święty Kościoła katolickiego). W czasie II wojny  światowej  siostry  ukrywały  tu  dzieci  z  getta.  Obecnie  w  pałacyku  mieści się dom generalny gromadzenia Sióstr Franciszkanek.